ვარდენაფილის დიჰიდროქლორიდი ერექციული დისფუნქციის სამკურნალოდ 224785-91-5

ფარმაკოლოგიური მოქმედება
ეს პრეპარატი წარმოადგენს ფოსფოდიესთერაზას ტიპი 5-ის (PDE5) ინჰიბიტორს. ამ პრეპარატის პერორალური მიღება ეფექტურად აუმჯობესებს ერექციის ხარისხსა და ხანგრძლივობას, ასევე სექსუალური ცხოვრების წარმატების მაჩვენებელს ერექციული დისფუნქციის მქონე მამაკაც პაციენტებში. პენისის ერექციის დაწყება და შენარჩუნება დაკავშირებულია კავერნოზული გლუვი კუნთების უჯრედების რელაქსაციასთან, ხოლო ციკლური გუანოზინმონოფოსფატი (cGMP) წარმოადგენს კავერნოზული გლუვი კუნთების უჯრედების რელაქსაციის მედიატორს. ეს პრეპარატი ხელს უშლის cGMP-ის დაშლას ტიპი 5-ის ფოსფოდიესთერაზას ინჰიბირებით, რითაც იწვევს cGMP-ის დაგროვებას, კავერნოზული სხეულის გლუვი კუნთების რელაქსაციას და პენისის ერექციას. ფოსფოდიესთერაზას იზოზიმებთან 1, 2, 3, 4 და 6-თან შედარებით, ამ პრეპარატს აქვს მაღალი სელექციურობა ტიპი 5-ის ფოსფოდიესთერაზას მიმართ. ზოგიერთი მონაცემი აჩვენებს, რომ მისი სელექციურობა და მაინჰიბირებელი ეფექტი ტიპი 5-ზე უკეთესია, ვიდრე სხვა ტიპი 5-ის ფოსფოდიესთერაზას ინჰიბიტორები. ტიპი ფოსფოდიესთერაზას ინჰიბიტორები ცოტაა.

სამკურნალო თვისებები და გამოყენება

1. CYP 3A4 ინჰიბიტორებთან (როგორიცაა რიტონავირი, ინდინავირი, საქვინავირი, კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, ერითრომიცინი და ა.შ.) ერთად გამოყენებისას, მას შეუძლია დათრგუნოს ამ პრეპარატის მეტაბოლიზმი ღვიძლში, გაზარდოს პლაზმური კონცენტრაცია, გაახანგრძლივოს ნახევარგამოყოფის პერიოდი და გაზარდოს გვერდითი რეაქციების (როგორიცაა ჰიპოტენზია, მხედველობის ცვლილებები, თავის ტკივილი, სახის სიწითლე, პრიაპიზმი) შემთხვევები. ამ პრეპარატის რიტონავირთან და ინდინავირთან ერთად გამოყენება თავიდან უნდა იქნას აცილებული. ერითრომიცინთან, კეტოკონაზოლთან და იტრაკონაზოლთან ერთად გამოყენებისას, ამ პრეპარატის მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 5 მგ-ს, ხოლო კეტოკონაზოლის და იტრაკონაზოლის დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 200 მგ-ს.
2. პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ ნიტრატებს ან აზოტის ოქსიდის დონორულ თერაპიას, თავი უნდა აარიდონ ამ პრეპარატის კომბინაციაში გამოყენებას. მისი მოქმედების მექანიზმი კიდევ უფრო ზრდისcGMP-ის კონცენტრაციას, რაც იწვევს ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის გაძლიერებას და გულისცემის სიხშირის მომატებას. α-რეცეპტორების ბლოკატორებთან ერთად გამოყენებისას, მას შეუძლია გააძლიეროს ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი და გამოიწვიოს ჰიპოტენზია. ამიტომ, ამ პრეპარატის გამოყენება აკრძალულია მათთვის, ვინც იყენებს α-რეცეპტორების ბლოკატორებს. საშუალო ცხიმიან დიეტას (ცხიმიანი კალორიების 30%) არ მოუხდენია მნიშვნელოვანი გავლენა ამ პრეპარატის 20 მგ ერთჯერადი პერორალური დოზის ფარმაკოკინეტიკაზე, ხოლო ცხიმიან დიეტას (ცხიმიანი კალორიების 55%-ზე მეტი) შეუძლია გაახანგრძლივოს ამ პრეპარატის პიკური მოქმედება და შეამციროს ამ პრეპარატის სისხლში კონცენტრაცია. პიკი დაახლოებით 18%-ია.

ფარმაკოკინეტიკა
პერორალური მიღების შემდეგ ის სწრაფად შეიწოვება, პერორალური ტაბლეტის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობაა 15%, ხოლო პიკის მიღწევის საშუალო დროა 1 საათი (0.5-2 სთ). 10 მგ ან 20 მგ პერორალური ხსნარის საშუალო პიკის დროა 0.9 საათი და 0.7 საათი, საშუალო პიკური კონცენტრაცია პლაზმაში არის 9 მკგ/ლ და 21 მკგ/ლ, შესაბამისად, და პრეპარატის ეფექტის ხანგრძლივობამ შეიძლება მიაღწიოს 1 საათს. ამ პრეპარატის ცილებთან შეკავშირების სიჩქარე დაახლოებით 95%-ია. 20 მგ ერთჯერადი პერორალური დოზის მიღებიდან 1.5 საათის შემდეგ, პრეპარატის შემცველობა სპერმაში დოზის 0.00018%-ს შეადგენს. პრეპარატი ძირითადად მეტაბოლიზდება ღვიძლში ციტოქრომ P450 (CYP) 3A4-ით, ხოლო მცირე რაოდენობა მეტაბოლიზდება CYP 3A5 და CYP 2C9 იზოენზიმებით. მთავარი მეტაბოლიტია M1, რომელიც წარმოიქმნება ამ პრეპარატის პიპერაზინის სტრუქტურის დეეთილირებით. M1-ს ასევე აქვს ფოსფოდიესთერაზა 5-ის ინჰიბირების ეფექტი (საერთო ეფექტურობის დაახლოებით 7%), ხოლო მისი სისხლში კონცენტრაცია შეადგენს სისხლში პრეპარატის საწყისი კონცენტრაციის დაახლოებით 26%-ს და შეიძლება შემდგომი მეტაბოლიზება. მეტაბოლიტების სახით პრეპარატების გამოყოფის სიჩქარე განავალსა და შარდში შეადგენს შესაბამისად დაახლოებით 91%-დან 95%-მდე და 2%-დან 6%-მდე. საერთო კლირენსის სიჩქარეა 56 ლიტრი საათში, ხოლო საწყისი ნაერთისა და M1-ის ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 4-დან 5 საათამდეა.